Σκληροθεραπεία

Η έγχυση της σκληρυντικής ουσίας υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση είναι μια ασφαλής μέθοδος, αφού ελέγχουμε την είσοδο  του άκρου της βελόνας στην υπό θεραπεία φλέβα, ακόμα και όταν αυτή βρίσκεται βαθύτερα και δεν είναι ορατή. Έχουμε επίσης  επίβλεψη στην περιοχή έγχυσης του φαρμάκου, ώστε να εξαλείφονται οι πιθανότητες επιπλοκών.

Μετά από κάθε συνεδρία σκληροθεραπείας είναι απαραίτητη η χρήση ελαστικών καλτσών διαβαθμισμένης συμπίεσης, το χρονικό διάστημα κρίνεται κατά περίπτωση.

Απόλυτη αντένδειξη για σκληροθεραπεία είναι σε ασθενείς με γνωστή αλλεργία στο φαρμακευτικό σκεύασμα (σκληρυντική ουσία) και σε ασθενείς με σοβαρή ή/και οξεία συστηματική νόσο. Σοβαρές επιπλοκές μετά από σκληροθεραπεία είναι σπάνιες και αν αυτές εμφανισθούν είναι ήπιες και συνήθως παροδικές. Η πιο συχνή επιπλοκή είναι η μελάχρωση του δέρματος, δηλαδή προσωρινή δυσχρωμία κατά μήκος της πορείας της φλέβας, εμφανίζεται ως καφέ γραμμή στο υπερκείμενο δέρμα, η οποία εξαφανίζεται σε μικρό χρονικό διάστημα, σπανιότερα μπορεί να καθυστερήσει. Οφείλεται σε περιαγγειακή φλεγμονή και εναπόθεση αιμοσιδηρίνης και αναφέρεται ότι συμβαίνει σε 2% – 80% των περιπτώσεων. Αλλεργικές αντιδράσεις (κνίδωση, αίσθημα δύσπνοιας) είναι εξαιρετικά σπάνιες με το φάρμακο που χρησιμοποιούμε.

Κατά την εφαρμογή του σκληρυντικού μέσου θα παρατηρήσουμε την ευρυαγγεία να εξαφανίζεται μπροστά στα μάτια μας, αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή μιας διαδικασίας που κρατάει από κάποιες ημέρες έως και μήνες μέχρι να ολοκληρωθεί. Το ορατό της όμως αποτέλεσμα αρχίζει να γίνεται αντιληπτό μετά από 4 ως 6 εβδομάδες. Το εύρος, το πλήθος αλλά και η ανταπόκριση στη θεραπεία των ευρυαγγειών και των φλεβεκτασιών  αλλά και των κιρσών του κάθε ασθενή, θα καθορίσουν και τον αριθμό των συνεδριών, ώστε να επιτύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα.